INFORMACJE DLA NAUCZYCIELA

10 zasad przeciwdziałania przemocy:

1. Reagowanie na najmniejszy przejaw agresji – nie można traktować zachowań agresywnych jako „normalne w tym wieku”, „chłopcy tak się zachowują”, „ojej, ale z tego Tomka oferma”…

2. Osobiste, fizyczne potwierdzanie głoszonych prawd – należy dbać o to, by nie być postrzeganym jako osoba, która tylko mówi, ale jako osoba, która wierzy w to co mówi i zdecydowanie reaguje np. „koniec tej bijatyki”, „nie chcę więcej tego słyszeć”.

3. Bezwzględnie rozdzielamy strony – najlepiej nie tylko fizycznie, ale i werbalnie.

4. Natychmiast określamy granice – nie możemy dopuścić do tego, by któraś ze stron próbowała grozić. To my jesteśmy od tego, żeby ustalać reguły i je egzekwować.

5. Przekazujemy jednoznaczną ocenę stwierdzonych faktów – np. „postąpiłeś źle”, „zabraniam ci tak postępować, tu się tak nie robi”. W żadnym wypadku nie komentujemy, ani moralizujemy.

6. Musimy zgromadzić jak najwięcej faktów, oczywiście obiektywnych – określić przyczynę, bezpośredni powód, sprzymierzeńców. Należy unikać osobistego zaangażowania i skłonności do subiektywnej oceny.

7. Nie możemy pozwolić uciec żadnej ze stron – np. „wróć, powiedzcie o co wam poszło, a dopiero potem pójdziecie”.

8. Należy poważnie traktować wszelkie przejawy agresji – „Widzę, że biliście się naprawdę”, „Popatrz jak on się boi”, „Ta rana jest prawdziwa”. Ważne, żeby podkreślić, że strona skrzywdzona ma takie same prawa jak inni.

9. Należy wyciągać konsekwencje – reakcja na zło nie może być tylko czczą pogróżką muszą za nią iść konkretne cele, najlepiej zorientowane na zadośćuczynienie skrzywdzonemu.

10. Należy pilnie obserwować strony po ustąpieniu agresji – trzeba być w bezpośrednim kontakcie z osobami zdarzenia tak długo, aż stwierdzimy, że wszyscy pojęli co się stało. Należy zrobić wszystko, żeby nie dopuścić do kolejnych starć.